Ci, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą”
/Katechizm Kościoła Katolickiego/
Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pokuty i pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego (świadome i dobrowolne przekroczenie przykazań Bożych lub kościelnych w rzeczy ważnej).
Sakrament pokuty i pojednania nazywany spowiedzią w Kościele katolickim polega na bezpośrednim wyznaniu grzechów spowiednikowi, który w imieniu Boga może je odpuścić bądź nie, zależnie od usposobienia penitenta.
Przystąpienie do spowiedzi poprzedza żal za popełnione grzechy, a po ich wyznaniu spowiednikowi – obietnica zadośćuczynienia za złe czyny i postanowienie poprawy. To istotny element w rozwoju duchowym człowieka, który otwiera nowy rozdział życia w łasce, czyli współpracy z działającym Bogiem.
Pięć warunków dobrej spowiedzi
1. Rachunek sumienia
2. Żal za grzechy
3. Mocne postanowienie poprawy
4. Wyznanie grzechów
5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim